چهار دعای راهگشا


امام صادق ( ع) می فرمایند:

 " تعجب می کنم از کسی که فرار می کند از چهار چیز ، چگونه به طرف چهار چیز نمی رود؟!

 تعجب می کنم از کسی که از چیزی خائف است ، اما به این جمله از قران پناه نمی برد. " حَسبُنَا الله و نِعمَ الوَکیل "  زیرا حق تعالی پشت سر این آیه می فرماید : " فانقلبوا بنعمۀ من الله و فضل لم یمسسهم سو "  یعنی خدای تعالی بر می گرداند آنچه را که از او می ترسیدند به نعمت از جانب خودش و فضیلتی که نتیجه اش این است که بدی آنها را مس نمی کند.

و تعجب می کنم از کسی که از چیزی غمگین است و کلمه ی طیبه ی " لا اِلهَ اِلا انتَ سُبحانَکَ اِنی کُنتُ مِنَ الظالِمین " را نمی گوید چون خداوند در عقب این ذکر می فرماید " و نجیناه من الغم و کذلک ننجی المومنین " یعنی مایوس را با گفتن این ذکر از غم نجات دادیم و همچنین مومنین اگر این ذکر را بگویند از غم نجات پیدا می کنند.

و تعجب می کنم از کسی که دیگران بخواهند به او مکری برسانند و او را اذیت کنند و او نمی گوید : " اُفَوِضُ اَمری اِلَی الله اِنََّ اللهَ بصیرٌ بالعِباد " تا او از مکر ایمن شود. زیرا پروردگار متعال می فرماید : " فوقاه الله سیئات ما مکروا " یعنی خدای متعال نگه می دارد گوینده ی این ذکر را از بدیهای مکر آنها.

و تعجب می کنم از کسی که دنیا و زینت دنیا را بخواهد و نمی گوید " ماشا ءَ اللهُ لا قُوةَ اِلا بالله " زیرا خداوند در پی این جمله ی آن شخص می گوید " فعسی ربی ان یو تمن خیرا" " یعنی خدای تعالی می دهد به کسی که این جمله را بگوید بهتر از آنچه به آن ثروتمندان داده است!"